De liefde van je leven ten huwelijk vragen, hoe ging ik dat in godsnaam doen?

Al 7,5 jaar waren we samen én nog steeds dolgelukkig. Mét een kinderwens en toch ook wel de wens om nog ooit samen in het huwelijksbootje te stappen.

Het idee speelde al langer door mijn hoofd, maar een juiste locatie en tijd waren nog niet zo gemakkelijk te bepalen. Uiteindelijk bedacht ik dat het eigenlijk wel het leukste zou zijn om Manon te vragen tijdens een activiteit die we het liefste doen, namelijk reizen!

We hadden een trip gepland in november naar IJsland, daar zou het moeten gaan gebeuren! In Nederland een ring uitgekozen en tussen mijn truien gestopt in de koffer. Vervolgens moest ik nog gaan bepalen wanneer ik daadwerkelijk op mijn knieën zou gaan, zeker omdat ik in de avond dan nog een heerlijk diner en onderkomen wilde regelen.

Ik besloot dat het op de 4e dag van de vakantie zou moeten gebeuren. Voor die avond had ik dan ook een mooi hotel met dito diner geregeld. We zouden met een auto richting het hotel rijden vanuit westen van IJsland. Onderweg zouden er twee locaties zijn waar het zou moeten gebeuren; óf bij de Fjadrargljufur canyon óf bij Skaftafell. De eerste is een hele mooie kloof, de tweede is een nationaal park met een gletsjer. Bij beide locaties zouden we nog een stuk moeten hiken voordat we bij het mooie uitzicht zouden zijn.

In de ochtend kwamen we aan onderaan de kloof. Ik zag al direct dat het weer super goed was én dat het rustig was. Manon houdt niet zo van in het middelpunt staan, dus dat was mooi meegenomen.

We wandelden samen omhoog en ik begon toch wel erg zenuwachtig te worden. Ging ik dit life-changing moment hier dan echt tentoonspreiden?

Boven aangekomen was het uitzicht adembenemend. Er stond bijna niemand bij het uitzichtpunt, dus ik besloot dan toch echt dat dit hét moment was. Zenuwachtig als ik was, gaf ik mijn telefoon aan een Spaans koppeltje. Zij wilden wel een foto maken, maar hadden nog niet door wat ik ging doen. Uiteindelijk ging ik door mijn knieën en pakte Manon haar hand vast. Ze schrok enorm! Wat ik uiteindelijk uit mijn mond kreeg was maar kort maar zeker heel duidelijk; WIL JE MET ME TROUWEN? Manon twijfelde gelukkig niet en zei volmondig JA. Het Spaanse stel – dat hoogstwaarschijnlijk geen Nederlands sprak – begreep het en begonnen te juichen. Op het hele platform stond nog één andere toerist – een Nederlandse professionele bruiloft fotograaf. Hij vond het zo’n mooi moment dat hij vroeg of hij wat foto’s mocht schieten. UITERAARD!

Totaal in shock heeft Manon haar ring nog bekeken op het plateau, echter was ze veel te bang om de ring te verliezen. Uiteindelijk zijn we terug naar beneden gewandeld en gestopt bij het eerste tankstation om even van de schrik te bekomen.

Die dag zijn we nog naar het National Park gereden, waar het ontzettend hard waaide en geen professionele fotograaf stond – toch de juiste beslissing genomen om haar in de ochtend al ten huwelijk te vragen!

In de avond hebben we genoten van een heerlijk hotel en diner. Nog niemand geïnformeerd om eerst samen er nog even van te genieten. De volgende ochtend hebben we iedereen ingelicht en zijn we gestart met dromen over de bruiloft – waar zouden we het ooit willen gaan houden? Eigenlijk was daar maar een antwoord op mogelijk; ons geliefde Italië!